Openstaande ramen, vis eten en verbaasd slenteren

Nijmegen: Fotografie Mart van Zwam 

Ja, ik hou van het landleven, de natuur, stilte en de rust. In de natuur kun je zo héérlijk wandelen, de vogels horen, proeven en genieten.
Maar ik hou zeker net zo veel, zo niet méér van de stad. In de stad wandel ik niet, maar ik slenter.
Slenteren: drentelen, flaneren, kuieren, boemelen, rondhangen, sjokken, banjeren.
Slenteren is voor mij ook: nergens naar toe gaan, niet op tijd moeten zijn, geen doel hebben. Verbaasd slenteren is bijna een kunstvorm.
Levenskunst.

En je komt nog eens ergens...
De foto: Nijmegen, St.Stevenskerkhof.
Vormen en lijnen, openstaande ramen. En mijn fantasie gaat dan met me aan de haal op het moment van stilstand. Wie wonen er, hoe zien die levens eruit, wat is hun verhaal?

Nijmegen: Fotografie Mart van Zwam 

De achterkant van de markt. Blauw, blauw, blauw en nog eens blauw. En een scooter.
De bestuurder van een scooter staat te genieten van een visje op een stuk papier. Een beetje verscholen aan de zijkant van de viskraam, Voor hem geen staan aan een sta-tafel, maar apart, weg van anderen.



Of misschien wil hij, vanwege zijn scooter, "een oogje in het zeil" houden?
Een visje eten met je helm nog op, grappig.
Zwarte jas, gebreide witte das, dat ben ik, al slenterend.
Nergens naartoe, wel benieuwd en verbaasd.

Fijne dag.