Fotografie Mart van Zwam |
Soms zitten de weermannen en vrouwen er een tikje naast, maar wat geeft het. Het komt nog wel.
Deze foto maakte ik vorig jaar tijdens een wandeling. Twee afdrukken van verschillende schoenen, een dames en een herenschoen. Naar de maten moet je me niet vragen, ik zou het niet weten. Mooi zijn de verschillen tussen de afdrukken. En de vrouw had een hak(je).
Maar wat mij meer bezighoud is het wel of niet ontmoeten van twee passanten. Het zijn beide afdrukken van een rechterschoen, maar ze staan in tegenovergestelde richting. Er zijn ook geen sporen te zien van stoppen en stilstaan. En de afdrukken staan héél dicht bij elkaar in de minimale hoeveelheid sneeuw dat er lag.
En zo te zien is er tijdens of kort na het passeren ook geen sneeuw gevallen.
Zouden ze elkaar hebben gemist of zat er tijd tussen het passeren? Zouden ze elkaar nèt niet hebben gezien?
Of vonden ze elkaar maar niks en liepen ze strak voor zich uitkijkend gewoon door? Dat kan natuurlijk ook. Maar ja, als ze elkaar al hebben gepasseerd dan was het wel héél close. Dan had hij haar heerlijke parfum wel kunnen ruiken en zij zijn robuuste aftershave.
Ach, mijn romantische inborst gaat met me aan de haal. Ik zal het nooit te weten komen en dat is maar goed ook. Misschien was hij wel een enorme macho en/of zij niet zo lief.
Wat maakt het uit, ik heb de foto. En mijn fantasie en voorstellingsvermogen.
Gisteren heb ik op de valreep van de dag nog even geleerd dat een man uit drie delen bestaat: een krijger, een leider en een dichter. De dichter in me is vandaag al aan bod geweest.
Nu de andere twee nog.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten