Uitzicht, inzicht en de verte

De verte , het gebied dat nog net binnen zichtsafstand is. Het is warm en plakkerig. Mijn benen verpakt in een korte broek liggen over elkaar. Wanneer ik ze af en toe losmaak omdat de stroming van mijn bloed stagneert hoor ik een zacht geluid. Het lijkt in de verte een beetje op het geluid wat een pak vacuüm verpakte koffie produceert wanneer de eerste lucht van buiten zich vermengt. Op mijn benen zie ik een licht rode afdruk.
Nederland is plat, met soms in het een heuvel, een pukkel. Nederland is plat maar gezegend met adembenemende vertes.

Voor de verte liggen twee bruggen. Bruggen brengen ons van ergens naar ergens anders. Bruggen helpen ons bij moeten of willen en op onze reis.
De Oversteek. Een pluim voor de naamgever. Ik ben blij met de naam, kan hem maar niet genoeg uitspreken of lezen.
Een veerman is er niet meer. Verdwenen, overbodig en in het niets opgelost. Uit de tijd, uit het leven, uit de verte.

Aan bruggen kleven golven van energie door het werk wat ervoor is verricht. Een idee, een schets, ontwerp, berekeningen, vergaderingen, afspraken en uiteindelijk handelingen gestuurd door bewegingen.
Onder de bruggen is er stroom, tijdloos, verraderlijk en gevaarlijk. Mee en tegen de stroom in varen boten af en aan. Op het achterdek staan geparkeerde auto's te glimmen in het Hollandse zonlicht. Ieder frame van mijn ogen is raak. In gedachten kan ik de boten stilzetten als was het een film.

Nog niets gefotografeerd op deze rustdag, de zevende dag van de week. Maar ik moet, dat is mijn discipline. Mijn blik wil scherp blijven en in conditie als een topsporter. Ik moet me losrukken van de verte. Kijken, proeven, speuren, voelen, ervaren, waarnemen. Gewoon het ene been voor de andere zetten in een prettige cadans.

Een bord met ""Verboden daktoegang" erop. Een huis met de naam "de Zeemeermin". Ik voel me als een strandjutter op de straatstenen, als Indiana Jones in een Tombe, als Fellini aan het werk in Venetië.
Het geluid wat er af en toe uit mij komt doet me denken aan het pak vacuüm verpakte koffie.
Levenskunst en levenslucht.

Bingo. Een op het oog gewone bushalteplek. In dit kader lijkt het op een voorlopig ontwerp van Piet Mondriaan. Vlakken en lijnen. Voelbare puntjes. Naar beneden duwend zwart versus naar boven opstuwend rood.
Verdeling versus delen.

Fijne dag.