maandag 14 juli 2014

Blarenbier, verbroedering en een doel hebben

Het blarenbier stroomt in Nijmegen net zo hard als de verbroedering. Een mooie gedachte.
Terwijl Herman in een filmpje over de Tour de France op de achtergrond me blij verrast met de quote "dat de geschiedenis altijd onder constructie is", dwaal ik ondertussen door mijn foto's van gisteren.

Oh sorry, je kent hem niet? Herman de Scherm-man, die grappige bijnaam is ooit door iemand op Twitter in een creatieve oprisping bedacht. Ik heb geen idee wie er zo grappig was, maar wel dat het gebeurde tijdens een uitzending op tv ten tijde van de verkiezingen . Herman, de presentator, had wat problemen met de techniek en stond voor een groot computerscherm. En Herman reageerde, gortdroog en op z'n Hermans.

Ik ben voelbaar tevreden over mijn foto-opbrengst, mijn oogst van de dag, Het loon na een dag van rondkijken en ervaren. Beelden van optredende artiesten, borden met teksten, portretten van een passerende mevrouw, tieners die elkaar fotograferen of die ene van die toiletjuffrouw die achter haar tafeltje zit met daarop een schoteltje.

Maar dan wacht het verdere werk, wat is goed of slecht, bagger of bruikbaar. Prullenbak of niet? Dat kost energie en aandacht, maar het loont de inspanning. Minder is meer en daardoor stijgt de rest in waarde. Kritisch zijn kan in dit geval veel goeds doen.

Ondertussen is Nijmegen getransformeerd in een dynamisch bruisend en feestende stad. We hebben blarenbier en op elke plek muziek, wijn en verbroedering. Ik gun de landen in het midden-oosten ook graag zo'n Vierdaagse. Misschien zou het gezamenlijk feesten wel voor oplossingen kunnen zorgen. Geen muur, raketten, beschuldigingen, wijzende vingers of twist. Gewoon vier dagen wandelen, zeven dagen feestvieren en twisten op de muziek van Chubby Checker.

In de stad klinken ze, andere talen, andere klanken. Zichtbaar zijn de kleuren, verschillende uniformen en de t-shirts met teksten die je soms kunt ontcijferen. Grappige petjes en véél verschillende vlaggen. Een gemeenschappelijk doel verbroedert. Je hoeft elkaars taal niet te verstaan, met een open hart en handen en voeten kom je al een heel eind. Begrip en genieten van elkaars verschillen is oogsten.

Er wandelen deze dagen mensen mee uit 70 verschillende landen, militairen uit 29 landen en allemaal hebben ze een missie. Geen "Mission impossible" maar iets wat kan lukken.
Vier dagen wandelen, ervaren, genieten, elkaar leren kennen, accepteren en de finish halen.

Fijne dag.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten