Neem nou dit Chinese theekopje op de foto. Een mooi porselein kopje toch?
De foto is horizontaal, meer breed dan hoog, een breedbeeld. Op de foto staat een bebrilde en kalende man afgebeeld, onscherp op de achtergrond, die een theekopje laat zien. Een aantal vingers van zijn rechterhand hangen in het kopje en twee vingers van zijn linker ondersteunen het kopje zodat het niet naar beneden valt. Zijn nagels zijn kort en (gelukkig) schoon.
Zijn hoofd staat scheef in beeld, het kopje recht. Met schijnbare aandacht kijkt hij naar het kopje.
Dit zijn ingrediënten voor een pakkend beeld.
Het gevoel wat de foto oproept krijgt voor mij, misschien voor jullie lezers ook, een verandering wanneer je de volgende tekst leest?
Dit kopje is zo'n 500 jaar oud, komt uit de Ming-periode en is op een veiling in Hongkong verkocht voor het bedrag van 26 miljoen euro. Het getal wat nu aan de foto is gekoppeld verandert de beleving van de kijkervaring.
Een handelaar uit Hongkong zei dat dit kopje: "De heilige graal is voor keramiek". "Keizers en verzamelaars willen graag zo'n kopje in hun bezit hebben en die kans doet zich niet vaak voor."
Ook deze informatie verandert de beleving die ik krijg als ik nu weer naar de foto kijk. Eenmaal uitgesproken, gehoorde of gelezen woorden hebben ook een functie.
Ik kan niet meer terug naar mijn oude beleving. De opmerkingen en het getal van 26.000.000 gekoppeld aan het woord euro hebben het beeld een andere glans gegeven.
Gisteren deed ik mijn boodschappen bij de plaatselijke Lidl. Behalve de gewone dagelijkse boodschappen verkopen ze er ook lekkere koffie, wijn en chocolade.
Aan de kassa zat een jongeman. Terwijl ik mijn aangekochte groente, fruit en lekkernijen afrekende via het pinapparaat liet hij zijn vingers even langs zijn neusgaten vegen. Kennelijk voelde hij wat nattigheid. Zijn vingernagels hadden imposante rouwranden.
Ik keek naar mijn boodschappen. Delete, Mart. Delete deze extra beeldinfo.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten