Functiebesprekingen zijn in volle gang.

IK heb het druk.
Er is een drukte van belang, een komen en gaan in mijn kantoor, een kleine rommelige ruimte in mijn lichaam.
De periodieke functiebesprekingen van verschillende onderdelen van mijn lichaam zijn in volle gang. Soms wat serieuze gesprekken en essentieel overleg, maar veelal geklaag over ditjes en datjes, drama, drama, drama.
IK probeer met mijn volle aandacht te luisteren.
Een paar voorbeelden hoe het hier er op dit moment aan toe gaat?
Elleboog roert zich omdat er af en toe een pijntje is aan de aanhechting met het bot en wil niet meer zoveel belast worden. Hij vindt het nog steeds stom dat de dokter heeft gezegd "golfersarm" terwijl hij voor de golfbewegingsfunctie nog nooit is ingezet.
Haren hebben ook een klacht, het schijnt er niet meer zo goed uit te zien en ze vragen om een knipbeurt van een kapper. En wel een goeie ook. Niet zomaar een goedkope, dit keer. De haren hebben genoeg van al die vreemd kijkende mensen. Ik heb rustig gezegd dat dat maar inbeelding is.
De ogen vinden nu dat het echt tijd wordt om eens opgemeten te worden want ze worden moe van het corrigeren van de beelden die ze voorgeschoteld krijgen. Of ik nu eens snel een afspraak kan maken.
De tenen hebben last van geprik van elkaars nagels i.v.m. de lengte en willen geknipt worden.
De voeten hebben last van een te dikke eeltlaag, of ik daar iets aan wil doen, want ze schijnen het gevoel met de aarde een beetje kwijt te raken. Ook hebben ze aangegeven wat meer te willen rennen en dansen, of ik daar iets aan wil gaan doen. IK heb gezegd het in beraad te houden.
Hart schijnt niets te klagen te hebben, gelukkig. Ik citeer: "al die liefde die ik ervaar is als een warm bad".

Mijn lever heeft ondertussen aangegeven dat drank best lekker is, maar een beetje minder mag wel, dat kost minder werk en energie. Mijn buik komt een beetje in opstand en wil niet meer uitdijen want andere delen, de edele, kijken hèm er een beetje op aan. (fluister) Ze schijnen de anderen te hebben laten weten dat buik het algehele beeld devalueert.
Mijn spieren vinden dat sommige in mijn lijf niet, nauwelijks of onvoldoende geactiveerd worden. Zij verlangen een meer eerlijke taakverdeling en voor sommige luie spieren mótivatieprikkels. De spierpijn die de activatie in het begin gaat opleveren moet ik maar voor lief nemen. Ze hebben het beste met me voor, zeiden ze. (zucht)
Tanden en kiezen wensen minder suiker te verduren te krijgen door snoep en koekjes vanwege de halfjaarlijkse controle die er binnenkort weer gaat komen. Ze vrezen voor de controleurs in hun witte uniformen die de A.P.K. al dan niet met behandeling afgeven.
De afdeling hersenen heeft maar één grote wens, meer ZENMOMENTEN..!!

Misschien moet ik daar maar eens mee beginnen vandaag. :-)
IK wens jullie ook veel mooie momenten van zen.