Vanochtend, vroeg wakker, bekeek ik mijn achtertuin. De vlinderstruik die behoorlijk groot is, had duidelijk last van het water wat er nog aan de takken hing. Diep gebogen hingen ze naar beneden, last van al dat vocht. Gelukkig waren er geen takken afgebroken, kennelijk zijn ze sterk genoeg om al dat gewicht te dragen.
Wat mij zo blij maakt zijn de natuurlijke "hulptroepen" die in actie komen om te helpen. De zwaartekracht die ervoor zorgt dat de het water naar beneden valt, de wind die blaast en ervoor zorgt dat vocht een andere plaats krijgt en de zon die af en toe tussen de wolken zich laat zien en voor de verdamping zorgt.
Uiteindelijk heb ik straks weer een vlinderstruik met gebogen takken in de lucht en met voldoende water in de grond voor de komende dagen. Wat een geweldige veerkracht heeft zo'n struik.
De vlinderstruik hoeft zelf trouwens bijna niets te doen, alleen maar vertrouwen te hebben dat het ook weer goed komt en dat contrasten in het leven erbij horen. Als donker bestaat, dan bestaat licht ook. De een kan niet zonder de ander, ze geven elkaar bestaansrecht. Als mooi bestaat, dan moet er ook iets lelijks bestaan.
Last hebben en ervaren, soms eronder gebukt gaan, is geen fijn gevoel. Vertrouwen hebben dat ook het tegenovergestelde bestaat is noodzakelijk. Best mooi gezegd allemaal, maar dan?
In beweging komen, dat is een keus die je kunt maken. In beweging komen en zodanig actie ondernemen dat de last uiteindelijk verdwijnt. En op de hulptroepen vertrouwen.
Zwaartekracht, wind, de zon. Of misschien verschijnen ze wel in een andere vorm?
Fijne zondag, ik wens je veel, heel veel zon. :-)
p.s. Een beetje nagenieten na zo'n donder en bliksemnacht met Moussorgski. Nacht op de kale berg...:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten