woensdag 13 augustus 2014

Lauren Bacall, to have and have not en de pubertijd

Lauren Bacall, to have and have not en de pubertijd, Fotografie en tekst Mart van Zwam, Nijmegen
"With deep sorrow, yet with great gratitude for her amazing life, we confirm the passing of Lauren Bacall."
Tjee, na het afschuwelijke bericht van gisteren over Robin Williams is er nu wéér een lege stoel. Eén stoel in de grote stoelendans wat het leven heet kan weg, inklappen en aan de kant. Start de muziek voor hen die over zijn.
Eerst maar eens koffie en de dag starten, wat een manier van wakker worden. Lauren is er niet meer.

Vanaf het eerste moment dat ik haar zag schitteren in de film "To have and have not" was ik verkocht, Een deel van mij zou nooit meer hetzelfde zijn. Een zaadje was geplant, het wachten was op het ontkiemen.
Achteraf gezien, met de kennis van nu, was het zaadje er een van fotografie en de kracht van het verbeelden. Het licht wat op Lauren scheen en wat zij weer afgaf, dat wilde ik opslurpen en ervaren. En veel later leren hoe je dat voor elkaar kon krijgen.  

Lauren kon de ultieme vrouw spelen. Gevaarlijk, dangerous, beware.... Haar manier van een sigaret opsteken was al linke soep. leunend in een deuropening, gewapend met een goddelijke stem en ogen die een moeras lieten ervaren, daar was ik als jongen en later als volwassen man never nooit tegen bestand.
"Any body got a match?" sprak ze staand in de deuropening. Humprey wierp haar een doosje lucifers toe en achteloos, zonder een spier te vertrekken, ving ze het rammelende doosje met één hand op.
Ik was onder de impressed en verloren.

Lauren sleepte me door mijn pubertijd heen. Gevangen in een net van opvoeding, tijd, geloof en opvattingen nam ze me bij de hand en liet ze me beelden zien van raffinement en inzetbare vrouwelijkheid. Het was bijna alsof ze me wilde waarschuwen en voorbereiden.
Maar gelukkig waren er ook andere vrouwvoorbeelden die andere kanten belichtten. Zo werd langzaam de legpuzzel die vrouw heet stukje bij beetje gelegd. Maar ik realiseer me ook dat de puzzel zal nooit af zal zijn en dat is maar goed ook. Vrouwen zijn wonderlijk en er bestaan nog zoveel onontdekte lagen.

Humphrey is er lang niet meer. Hij was voor mij een voorbeeld van man-zijn en mannelijkheid. Ernest Hemingway is nog steeds een onuitputtelijke inspiratiebron.
En Lauren? Lauren was de ultieme natte-droom van een puber, een man in de dop.
"You know how to whistle.., do you?"

De wereld draait gewoon door en draait zoals voorbestemd haar rondjes.
Een fijne dag.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten