Ik hou van de markt, hou van het wandelen langs kraampjes en kijk mijn ogen uit. De energie van de verkopers die s'ochtends in alle vroegte hun spullen op de houten planken, die worden ondersteunt staanders, optassen. Ze stapelen, ordenen en sorteren. En hopelijk zijn ze dan s'avonds los, alles verkocht.
Ik hou van die mobiele winkeltjes die ook weer vertrekken.
Soms vraag ik me af of marktkooplui in hun huiskamer ook een kraam hebben staan of dat ze misschien wel een huiskraam hebben omgetoverd als tweepersoonsbed waar ze met hun vrouw in slapen. Samen de dag doornemen en het marktgevoel herbeleven. Maar misschien is dat wel mijn romantische inborst en ongebreidelde fantasie die zich laat horen.
De markt. Een bonte verzameling van indrukken. Van 'Hoe gaat het met jou..", tot aan "Ik dacht dat je me nog zou bellen?" Kleuren en geluiden. Een mengeling van geuren. Een mix van parfum, aftershave en zweet.
"Forever young..." klinkt het bij een kraam. Tja wie wil dit nu niet? Ik zie talloze vrouwen die soms wanhopige pogingen doen het te blijven.
Glimmertjes en gezichtsverf, strakke leggings en dito truitjes. Nauwelijks verhulde onderdelen van hun lichaam. Stiekem denk ik aan het sprookje over de nieuwe kleren van de Keizer.
Mannen hebben zo hun eigen manieren. Het spaarzame haar dat nog een flinke lik gel heeft ontvangen of een scheiding die wel erg op z'n Ivo's laag ligt. Bijna kansloze pogingen, maar wel goed geprobeerd.
Ik zie ook talloze wk-voetballen verstopt in uitdijende buiken tegen knoopjes van bloezen drukken. De spanning is zichtbaar. Stiekem hoop ik dat een paar knoopjes het zullen begeven. Zal ik op tijd zijn om de foto van het jaar te maken?
Op de markt hoorde ik ook hét verkoopargument van het jaar. Bij een kraam gevuld met Loombandjes, de meest recente rage, stond een cameraman te filmen. Zijn collega interviewde. Het ging die twee medewerkers van de lokale omroep om de bandjes. Je struikelt ook over de bandjes. Ik telde vijf kramen waar ze werden verkocht.
De marktverkoper vertelde dat de bandjes "véél worden gebruikt op scholen om een stiltemoment te creëren". Stiltemoment? Dat woord zorgde er even voor dat ik ondanks dat ik stevig stond een lichte duizeling voelde. Een stiltemoment?
De rugzak die ik op mijn rug droeg voelde ogenblikkelijk een pondje zwaarder. Verbeelde ik het me nu of werd er écht op mijn rug geklopt? Het boek "Borderlinetimes" wat zich tussen de rest van de boeken bevond roerde zich. Het vroeg om aandacht, alsof het uit mijn rugzak wilde springen als was het een toverboek van Harry Potter.
Borderlinetimes gaat onder andere over snelheid en prikkels en het gebrek aan rust in ons snelle leventje.
De markt is leven, een ander leven, een andere wereld. Fruit, vis en groente. Brood en koeken. Tassen en hoesjes voor je mobiel. De geur van stroopwafels en anijs. Stemming, cultuur, vormen en kleuren.
Kon ik écht schilderen dan gaf ik het marktgevoel weer in een geabstraheerd beeld. Alleen maar kleuren, een bonte orgie van intense kleuren. Een onaardse uitspatting van kleuren.
Al fietsend dacht ik aan de schilderijen van Howard Hodgkin. Zijn kleurgebruik is van een andere wereld, meesterlijk, vol passie en met een werkelijk intense dynamiek.
Fijne kleurrijke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten