De titel is gevonden en heeft zich gevormd, het thema is vastgesteld. Voorbeelden van foto's, plaatjes en kunst staan in een presentatie. Ik ben er klaar voor. Klaar om te gaan pieken tijdens de workshop die ik later op de dag verzorg.
Misschien ga ik mezelf vandaag wel een Piek-certificaat uitreiken. Tenslotte ben ik ook geladen en is het straks een kwestie van bevlogen zijn en lossen. Lossen van energie, foto's, plaatjes en de kunst.
De vrachtwagen op de foto kreeg in ieder geval een certificaat opgeplakt omdat ie zo lekker stil is tijdens het laden en lossen van de goederen. Stil zal ik in ieder geval straks niet zijn, dat staat nu al vast.
Een tafel is een tafel en een stoel een stoel. Mijn houding veranderd wanneer ik op de tafel ga zitten. Is de tafel dan een stoel geworden of een tafel gebleven? Is er iets verandert? Ik vraag het me af.
In de hete bakoven gevuld met schoonheid, onschuld, emoties, overtuiging en geloof van het midden-oosten is het weer eens goed mis. Drie tieners zijn vermoord en het gevolg is dat de vlam in de pan is geslagen. Israël ziet Hamas als de moordenaars, heeft al tientallen doelen bestookt en is zich aan het beraden op allerlei acties. Wie er ooit is begonnen met het bestrijden van elkaar weet niemand meer: Daarvoor duurt het al te lang en is er al véél teveel gebeurt. Een kluwen wol die niet meer is te ontrafelen. Het waren in ieder geval niet de kinderen...
Wanneer ik in mijn oven een bakvorm zet met daarin klaargemaakt brooddeeg en ik ga het verwarmen dan is het eindresultaat hoogstwaarschijnlijk een brood. Tenminste we hebben afgesproken dat we dat een brood noemen en geen beschuit.
Toch bijzonder hoe iets kan veranderen in iets héérlijks. Kwestie van geduld, aandacht, energie en warmte.
"Zo zijn ze nu eenmaal. Je moet het ze maar niet kwalijk nemen. Kinderen moeten veel geduld hebben met de grote mensen." verzucht het kleine Prinsje tegen de piloot.
En zo is het maar net, volwassenen bakken er soms maar weinig van.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten