Mijn inbox, het reizen en virtuele zevenmijlslaarzen

Ik hou van mijn inbox. In het postvak ontvang ik mail uit allerlei windstreken en plaatsen. Of ik het MoMA wil bezoeken is de vraag. In het MoMA is een prachtige tentoonstelling te zien met het late en knipselwerk van Henri Matisse; The Cut-Outs. Het adres van het museum? 11 West Fifty-third Street. Op de plattegrond die aan de website van het museum hangt zie ik mooie en kaarsrechte rechthoeken. Het doet me denken aan een van de Mondriaan schilderijen. Vanuit mijn interne inspiratiebron krijg ik Boogie Woogie klanken er als vanzelf en gratis ook nog bijgeleverd.

New York. W53rd St. Het adres heeft een soort swingende allure als ik het zo bij de getekende vakjes zie staan. Mijn gedachten gaan op reis, dwalen met zeven mijls laarzen af. Ik kom terecht bij Leonard Bernstein's opera The West Side Story. Beelden van jonge dansende mensen uit de musicalverfilming vermengen zich met de muziek zoals Bernstein het heeft gecomponeerd. Romeo and Julia, maar dan in New York. Romantiek afgewisseld met swingende Jazz en rivaliserende bendeleden in The Big Apple. De opera als geheel schuwde niet om het probleem van tot op het bod verdeelde bevolkingsgroepen zichtbaar te maken en vaak door ouderen onbegrepen jongeren.

I love to travel. Er komt een aanbieding binnen om voor een last-minute en voor een appel en een ei naar Berlijn te gaan. De tekst beloofd een bezoek aan Slot Charlotteburg, de Postdammer Platz, de Gendarmenmarkt, het Rijksdaggebouw, de Berliner Dom en de Brandenburger Tor & Unter den Linden. En er zal voldoende tijd zijn om te gaan shoppen. Shoppen in de zin van kopen, maar dat is duidelijk. De nadruk van de aanbieding ligt uiteraard op de bezichtiging van de geijkte toeristische plekjes en de behoeftebevrediging van het kopen. Ich bin ein Berliner. De woorden van Kennedy schieten door me heen.

Ik hou van reizen. Het Rijksmuseum nodigt me uit om op vrijdagavond te komen kijken naar de Late Rembandt tentoonstelling. Onder het genot van een drankje en live muziek en genietend van de verhalen van hun Late Rembrandt experts kan ik in alle rust genieten van de tentoonstelling. De nadruk in de mailing ligt op jij kunt. Ik mag, mits tegen betaling van 35 euro (inclusief drankje), genieten terwijl het museum voor het grote publiek gesloten is. Gevoelens van uitverkoren te zijn komen direct bovendrijven en dobberen heerlijk rond op een zojuist opgeblazen luchtbed. Beelden van zon, strand, witte wijn en een gevoelstemperatuur van van een graad of 28 valt mij ten deel.

J'aime voyager. Een schilderij van Paul Gauguin van twee meisjes op Tahiti bracht 300 miljoen dollar (260 miljoen euro) op. Waarschijnlijk is het ene van de hoogste prijzen ooit voor een kunstwerk betaald. Het schilderij schijnt jammer genoeg naar Qatar te gaan verhuizen. Het emiraat heeft ook al ooit de kaartspelers van Paul Cézanne gekocht voor een slordige 250 miljoen dollar.

Vandaag schijnt het hier, buiten het huis, qua gevoelstemperatuur -5 te gaan worden. Dat is tenminste voorspeld.
Die kou gaat mij niet deren. Binnen is het warm, er is koffie en straks thee met pure chocoladekoekjes.

En ik blijf gewoon nog even doorreizen en (ver)dwalen. Op reis rond de wereld met aan mijn voeten virtuele zevenmijlslaarzen.

Fijne dag.