Pril, de overgave en verbaasd zijn

En hoe was jullie slow-dag? Fijn of goed? Was het slow genoeg of kon de snelheid nog een tandje minder? Soms is minder namelijk méér. Staat ook lekker haaks op een inmiddels beroemde vraag uit een politieke overwinningsspeech. Op de pamfletborden die inmiddels langs de straten zijn geplaatst zijn de posters weer zichtbaar. 18 maart kunnen en mogen we weer. We gaan weer stemmen.

Het toilet thuis kent diverse stilleven plekjes. Gisteren pas ontdekte ik er weer eentje. Op het toilet. Je kunt maar iets doen onder het toiletteren. Een soort van Mutitaskend-toiletbezoek.  Het viel me opeens op dat de driehoekige vorm van de roze steen zo mooi overeenkomt met de driehoek in de zwart-wit foto erachter. Een leuke ontdekking. Het gevoel van verbaasd raken en zijn was een slow-dag pareltje.

Wist je trouwens dat het woord Multitasken van oorsprong een term is uit de computerwereld? Ik niet. Weer wat geleerd.
Multitasken is het uitvoeren van meerdere handelingen of processen op het zelfde moment en gebruikmakend van dezelfde processor. Bij mij ontstaat een grappig en mooi beeld van een mens als processor. Maar dan wel eentje waar af en toe een virus in rondwaard die de boel een beetje lijkt te willen verstieren.

Ik heb een mooi vak. Gisteren mocht ik een pasgeboren baby fotograferen. Drie dagen oud, kersvers, pril, teer en zacht. Een kleine aanwinst op de groei. Een leuke opdracht om te doen. Verbaasd raken over zoiets moois en kwetsbaars en ondertussen fotograferen. Een baby in volle overgave rustend op de schouder van haar moeder. Een stilleven. Puur in combinatie met overgave. Ik genoot er nog even van na terwijl ik een slokje koffie nam en voor mij op de tafel een bordje met een beschuit met roze muisjes zag staan.

Slow-dag. Gisteren zag ik nog een mooi stukje uit een documentaire over het restaureren van een schilderij. Langzaam , stukje voor stukje en laag voor laag kwam er tijdens de behandeling vuil en stof los. Beetje voor beetje werden beschadigde plekjes bijgewerkt. Het eindresultaat was een compleet geheel, een gevoel van diepte en bijzonder mooie prachtige kleuren. De sprankeling van het kunstwerk was terug.

Tijdens het op de computer bewerken van de babyfoto dacht ik, al multitaskend,  aan de mens als fenomeen. Ik zag de combinatie van lagen, het schoonmaken en de eventuele restauratie. Mensen zijn mooi en sterk maar ook fragiel en kwetsbaar. Ik dacht aan overgave.

"Maybe I Am Amazed..." klinkt er uit de speakers terwijl ik mijn stukje schrijf. Indrukwekkende titel en dito tekst, maar het woord Maybe kan in mijn geval worden vergeten. Ik ben onder de indruk en dat verbaasd me niets.

Vanochtend ga ik naar de markt. Even erop uit. Koffie, slenteren, kijken en genieten. Als er een mooi beeld ontstaat dan zal ik het wel weer gaan fotograferen. Maar ik ga me vooral prettig verbazen. Dat zit er dik in.

Fijne dag.