Rommelmarkt, een portret en de beleving

Ik hou van rommelmarkten. En vooral van die plekken waar de rommel, voor de een rommel en voor de ander een kostbare schat, niet geordend staat of ligt. Je kunt er zo heerlijk rondstruinen, je vergapen aan wat je echt niet wilt hebben en met verlangen en hoop rondkijken of je toevallig dat ene waardevol ding vindt wat je misschien wel aan de tafel van tussen Kunst en Kitsch brengt. Of het journaal van acht uur. Daar zou ik ook heel erg blij mee zijn.
Rommelmarkten hebben het in zich om je een blij gevoel te bezorgen. Dat je een koopje hebt, dat je hebt kunnen afdingen. Rommelmarkten kunnen een kooproes met een ongekend hoogtepunt bezorgen.

Enige moeite heb ik , en zeker ook als liefhebber, met aangeboden foto's. Foto's van gebouwen, dieren of dingen die in de verkoop gaan doen me niks. Foto's van vergezichten en natuur raken geen snaar. Complete familiealbums met allerlei kiekjes of een trouwalbum geven bij mij een heel ander gevoel. Het gevoel laat zich het beste omschrijven als verlaten of eenzaam.
Portretfoto's zijn degene die het diepst bij mij binnen komen. En dat is van een heel andere orde dan een geschilderd portret. Een portretfoto raakt toch gevoelsmatig meer de realiteit aan. In ieder geval geeft het me een beleving van een mogelijke realiteit.

Voor me ligt een Keurig ingelijste portretfoto van een mevrouw. Ze zit. Op de achtergrond is zichtbaar wat gordijnen lijken te zijn, het is in ieder geval stof met een bloemetjes motief. Ze zit keurig en rechtop. Haar leeftijd is lastig te schatten. Ze is recht van voren gefotografeerd en dat maakt haar groter en breder. Het zwart van haar jasje wordt nog eens benadrukt door de vervorming van het stof bij haar schouders.
Haar dunne lippen vormen een horizontale lijn. Samen met de lijnen erboven die links en rechts in haar gezicht zijn te zien geven iets extra's. Die vorm, samen met haar drie recht gefotografeerd vingers is voor mij als liefhebber fotografisch het extra. Die combinatie geeft voor mij de verdieping.

Wie ben je? Of naar alle waarschijnlijkheid is een betere vraag "Wie was je?"
Hoe zag jouw leven eruit? En hoe komt jouw foto terecht op een koude en vochtige ondergrond..., op koude stenen aan de zijkant van een kerk in steigers.

Fijne zondag.