Anna, Rothko en een innerlijke zonnebril

Een paar dagen geleden las ik een bijzonder mooi geschreven stuk tekst van Anna Enquist. De titel?
"Het verlangen naar de oppervlakte".

Anna Enquist schreef het stuk als gastredacteur voor de Trouw. Hoe komt het dat de huidige cultuur de diepte zo drastisch afwijst?, vroeg ze zich af. Verder schrijft ze onder andere: Het bedwingen van angst voor de diepte, denk ik. Voor stilstand, verstilling. Eenzaamheid, machteloosheid. Angst dat er niemand naar je luistert en je uiteindelijk alleen bent met je eigen gedachten en gevoelens. Als een klein kind in zijn bed in een donkere kamer. Monsters verschuilen zich achter de gordijnen en onder het bed houdt een draak zich voorlopig nog stil. Het kind is alleen in een onoverzichtelijke en onbegrijpelijke wereld waar een enorme dreiging van uitgaat. Niemand zal hem beschermen, niemand weet hoe bang hij is.

Petje af en een diepe buiging is wat mij rest. En een vleugje stilte om haar woorden te absorberen.

Ik moet nog iets nakijken. Een goeie vriend vroeg me om voor aanstaande week een dag te prikken en iets leuks uit te zoeken om te gaan zien, "dan gaan we samen op stap" waren zijn woorden door de telefoon.

Rothko in het Gemeentemuseum? Me laten meevoeren in de diepte en die wonderlijke wereld van zijn intense kleuren? Of naar Apeldoorn voor een tentoonstelling met als mooie titel "Sounds of Silence"
Bij die laatste hoor ik klanken van Simon en zijn collega Garfunkel en zie ik beelden uit "The Graduate" voorbij flitsen.
Of toch naar het Foam in Amsterdam? De foto's van Vivian Maier schijnen de moeite waard te zijn..!
Of naar het Kröller-Müller Museum om ons blind te staren op het werk van Armando? Altijd lastig als er zoveel keuze's zijn. Maar ik moet vandaag een knoop door hakken.

Vannacht droomde ik dat ik bovenop een berg stond en het landschap overzag. Het licht was zo bijzonder dat het nauwelijks te bevatten was. De ijle lucht zorgde er samen met de indrukken voor dat ik naar adem moest happen. De redding was een zonnebril, maar geen gewone. Ik had een ingebouwde zonnebril, een mens kan soms raar dromen.
Mijn innerlijke zonnebril schoof als vanzelf getinte glaasjes voor mijn ziel zodat die niet verblindt zou raken door al het schitterende Aardse licht. Ik moest me even later losrukken van de top en in beweging komen om stap voor stap de weg naar beneden te aanvaarden. Terug naar de realiteit en het ritme van de dag. Ik had geen keuze.

Een keuze. Waarnaar toe deze week? Ik heb gelukkig nog even...

Fijne Zondag.

Fotografiecursus voor beginners

Fotografiecursus voor beginners

Onderwerpen die o.a. aan bod komen in de beginnerscursus:

– I.S.O. waarde, sluitertijd en diafragma
– Lichtmeten
– Flitsen en flitslichtcompensatie
– Scherptediepte en objectieven
– Brandpuntsafstand en objectieven
– De verschillende bestandsformaten RAW en JPEG
– Compositie en vlakverdeling enz.

Verder gaan we met jouw camera aan de slag. Waar dienen toch al die knopjes voor en wat kun je bereiken met de diverse camera instellingen?
Iedere week krijg je een huiswerkopdracht en stuur je drie foto’s in die we gaan bespreken, dat geeft je nieuwe informatie, een andere blik en ervaring.

De cursus bestaat uit 6 bijeenkomsten van 2 uur
Minimaal aantal deelnemers 4
Maximaal aantal deelnemers: 6
Gereedschap: Fotocamera (spiegelreflex, compact of systeemcamera)

Cursusdata:
Dinsdag 06-01-2015/ 20.00-22.00 uur
Dinsdag 13-01-2015/ 20.00-22.00 uur
Dinsdag 20-01-2015/ 20.00-22.00 uur
Dinsdag 27-01-2015/ 20.00-22.00 uur
Dinsdag 03-02-2015/ 20.00-22.00 uur
Dinsdag 10-02-2015/ 20.00-22.00 uur

Kosten: € 120,00

Wil je je aanmelden of wil je misschien meer informatie?
Stuur een email naar: info@beeldencoaching.nl

Bron en lees verder...

Op zoek naar dé vorm...Nr: 556

United Colors of Benetton in support of UN Women - End Violence Against Women Now

Op zoek naar dé vorm...Nr: 553

Relatief, Rosetta en Philae

Op de radiator in de gang liggen drie stenen. Voor de sfeer en om er in het voorbijgaan een moment van te genieten. De kleur en de structuur doen me iets, zetten iets in beweging. De onderling verschillende vorm laten me verschillen ervaren maar ook het gemeenschappelijke. Ze zijn alle drie van steen. Dat is de onderlinge verbondenheid. En sommige van allerlei stenen in het huis hebben ook een koppeling aan een herinnering, een dierbare herinnering. Ook dat is een verbinding.

Gisteren moest ik in het voorbijgaan, op weg naar mijn winterjas, denken aan Great Rosetta (vernoemd naar de steen Rosetta; een belangrijke sleutel in het ontcijferen van Egyptische Hiërogliefen) en haar lander Philae (Egyptisch: plaats van afstand, het einde) op een komeet met de naam en aanduiding  67P/Tsjoerjoemov Gerasimenko. Een gouden duo. Verkenners tijdens onze zoektocht naar het hoe en misschien ook wel het waarom.

Al eerder kwam Rosetta ter sprake in een van mijn blogteksten (zie blog 10-102014) en toen was ik al onder de indruk van haar naam, reis en het uiteindelijke doel. Maar waar Rosetta me kennelijk ook met de neus op wil drukken is om rekening te houden dat de meeste dingen en misschien wel alles relatief is?

Want wat is tijd, afstand en ruimte? Tien jaar was Rosetta onderweg en inmiddels is ze zo'n slordige 500 miljoen kilometer verderop druk doende om het een en ander voor elkaar te krijgen. Het zorgt bij mij in ieder geval voor een bevreemdend gevoel wanneer ik besef dat er hier op Aarde mensen zijn die op knopjes drukken of in ieder geval dingen doen zodat er daar verderop iets gebeurt? En voor mij als fotograaf is het natuurlijk ook prachtig om foto's te zien van die kleine ijzige komeet.

Een ander leuk nieuwtje vandaag is de ontdekking van de overblijfselen van een oer-mammoet in Afrika. Een aantal Nederlanders hebben daar een bijna compleet skelet gevonden van de Mammuthus subplanifrons, een onbehaarde voorouder van de mammoet zoals wij die tot nu toe kennen. Ik moet mijn beeld van een mammoet met lange beharing in de sneeuw en ijzige kou achtervolgd door in bont gehulde krijgers met speren gaan bijstellen. Er komt daarvoor dus kennelijk nog een andere dia in het rijtje beelden.

Mochten er lezers zijn die vanavond een vers gebraden kip op het menu hebben staan en eens lekker gaan kluiven? Tijd is relatief. Die oer-mammoet leefde tenslotte zo'n slordige 3,5- tot 4 miljoen jaar geleden.

Ik ga maar eens lekker ontbijten. Heb trek en zeker geen honger.

Fijne dag.

In actie komen, een fotoshoot en Ebola

Drie seconden. Wat is drie seconden nu eigenlijk, behalve dat het een tijdsaanduiding is? Drie seconden en die drie hadden op mij een intense ervaring.
Zaterdagavond en tijd voor een kopje koffie na een heerlijke maaltijd. De andijviestamppot met gebakken spekjes had een goed plekje gevonden in mijn lijf. In mijn tempel begon het zich een weg te banen en plukte mijn systeem de vruchten van het eten. Ik was gevoed. De koffie deed de rest.

Op de televisie waren beelden in een filmpje zichtbaar die in Afrika waren gemaakt. Zieke mensen, ziekte en verdriet. Helpenden handen waren zichtbaar aan het werk. De voiceover van Herman deed wat ie kon. "Een humanitaire ramp, we moeten nu helpen." klonk het.
Enkele seconden, ik heb het later nog enkele malen teruggekeken op youtube, deden bij mij hun werk. Het waren drie seconden. drie seconden beeld gevuld met een op de grond liggende man. Gekleed in een korte broek en shirt, zonder schoenen lag te trillen, zijn lichaam schokte. Zijn voeten en handen zagen er voor mij uit als de uitlopers van het proces van sterven. Hij lag midden op straat, naast hem niet meer dan een plas water. Sommige beelden beklijven en grijpen vast, laten niet meer los.

Ik nam nog maar een kopje koffie en probeerde de beelden intern te wissen. Maar een delete-knop is er soms niet voor te vinden. De beelden zochten daarom maar hun plekje in de grote archiefkast, het geheugen. Maar de beelden hadden hun werk al gedaan, een zaadje was geplant. Kairos, in de Griekse mythologie de personificatie van de gelegenheid. Kairos, het juiste moment. Al eerder schreef ik er een stukje over (05-08-2014; Meisjes, het juiste moment en de tijd).
De van het leven beroofde man had me gegrepen, Kairos deed de rest.

Zondag begon het te broeien, broeden en te groeien. Maandagochtend was het plan helder. Helder als glas en onomkeerbaar. Ik moest iets doen, tijd voor actie.
Het plan? Ik ga een actie starten om geld in te zamelen. Het uiteindelijke resultaat gaat naar Artsen zonder Grenzen.

In de praktijk? Ik ga mijn huiskamer voor een week lang omtoveren tot fotostudio om daar opnames te maken voor wie graag een keer geportretteerd wil worden. Als de Ebolacrisis jou ook raakt en je mee wilt doen aan mijn actie dan ben je van harte welkom. Mocht het een groot succes worden en er véél aanmeldingen komen dan plak ik er gewoon nog een of twee weken aan vast, want wat is tijd nu eigenlijk? Dus pak je Kairos-moment en doe mee..!!

Je kunt je opgeven via het formulier van mijn website: http://beeldencoaching.nl/in-actie-komen-een-fotoshoot-en-ebola/ dan neem ik contact met je op voor het maken van een afspraak.

Om mee te doen:
- jouw donatie is 30 € (wil je meer schenken dan kan dat natuurlijk ook)
- de donatie graag contant en gepast ter plekke afrekenen
- een kopie van het totaal gestorte bedrag zal ik online in een blog plaatsen
- je krijgt voor je donatie de fotoshoot + 5 grote en al bewerkte digitale bestanden
- de foto's zijn uiteraard te gebruiken voor allerlei socialmedia zoals o.a. Facebook, Linkedin enz.
- je kunt de foto's laten printen en ze een mooi plekje geven of je geeft ze als cadeau?
- vanwege de hoeveelheid aan praktische ruimte is er qua vloeroppervlak plaats voor maximaal 5 personen per fotosessie
- de tijdsduur van de fotoshoot is ongeveer een half uur tot drie kwartier
- de fotoshoot vindt plaats in Nijmegen
- de opnames vinden plaats van 24 t/m 30-11-2014
- mocht het een en ander niet duidelijk zijn dan hoor ik het graag.

Drie seconden. En die waren nodig.

Fijne dag en tot binnenkort.

Mart

Rommelmarkt, een portret en de beleving

Ik hou van rommelmarkten. En vooral van die plekken waar de rommel, voor de een rommel en voor de ander een kostbare schat, niet geordend staat of ligt. Je kunt er zo heerlijk rondstruinen, je vergapen aan wat je echt niet wilt hebben en met verlangen en hoop rondkijken of je toevallig dat ene waardevol ding vindt wat je misschien wel aan de tafel van tussen Kunst en Kitsch brengt. Of het journaal van acht uur. Daar zou ik ook heel erg blij mee zijn.
Rommelmarkten hebben het in zich om je een blij gevoel te bezorgen. Dat je een koopje hebt, dat je hebt kunnen afdingen. Rommelmarkten kunnen een kooproes met een ongekend hoogtepunt bezorgen.

Enige moeite heb ik , en zeker ook als liefhebber, met aangeboden foto's. Foto's van gebouwen, dieren of dingen die in de verkoop gaan doen me niks. Foto's van vergezichten en natuur raken geen snaar. Complete familiealbums met allerlei kiekjes of een trouwalbum geven bij mij een heel ander gevoel. Het gevoel laat zich het beste omschrijven als verlaten of eenzaam.
Portretfoto's zijn degene die het diepst bij mij binnen komen. En dat is van een heel andere orde dan een geschilderd portret. Een portretfoto raakt toch gevoelsmatig meer de realiteit aan. In ieder geval geeft het me een beleving van een mogelijke realiteit.

Voor me ligt een Keurig ingelijste portretfoto van een mevrouw. Ze zit. Op de achtergrond is zichtbaar wat gordijnen lijken te zijn, het is in ieder geval stof met een bloemetjes motief. Ze zit keurig en rechtop. Haar leeftijd is lastig te schatten. Ze is recht van voren gefotografeerd en dat maakt haar groter en breder. Het zwart van haar jasje wordt nog eens benadrukt door de vervorming van het stof bij haar schouders.
Haar dunne lippen vormen een horizontale lijn. Samen met de lijnen erboven die links en rechts in haar gezicht zijn te zien geven iets extra's. Die vorm, samen met haar drie recht gefotografeerd vingers is voor mij als liefhebber fotografisch het extra. Die combinatie geeft voor mij de verdieping.

Wie ben je? Of naar alle waarschijnlijkheid is een betere vraag "Wie was je?"
Hoe zag jouw leven eruit? En hoe komt jouw foto terecht op een koude en vochtige ondergrond..., op koude stenen aan de zijkant van een kerk in steigers.

Fijne zondag.