Een van de eerste indrukken die ik kreeg was deze reclamefoto van Tele2. In een overdekt winkelcentrum stond ik voor een moment lichtelijk verbaasd stil. Ik bemerkte dat mijn wenkbrauwen omhoog gingen en een aantal nekharen overeind.
De reclameboodschap begreep ik niet, kon het maar niet pakken. Een niet al te knappe man die voor een spiegel lijkt te staan en een poging doet om nog lichtelijk gespierd over te komen? Verwacht Tele-2 daarmee te scoren en meer Galaxy’s te verkopen?
Af en toe zijn reclame’s om je te bescheuren.
Op het einde van de dag vindt ik het lekker om te relaxen en de opgedane indrukken de ruimte te geven om een plekje te krijgen. Het is tijd om thuis te komen en alles te laten zakken. Met andere woorden, tijd nemen om te relaxen.
Met de afstandbediening in de hand was ik gisteren via de televisie op reis van het ene kanaal naar het andere. Ik bleef hangen in een show van Dr.Phill. On stage hoor ik een man lachend vertellen dat hij graag wil dat zijn vrouw meer op Beyoncé gaat lijken. Ze moet dit en ze moet dat en hij heeft een heel lijstje met wensen. Over zichzelf is hij zeer tevreden, doet er in zijn perfectionisme drie uur over om zich aan te kleden. Met perfect geëpileerde wenkbrauwen en strak baardje kijkt hij mijn huiskamer in.
Ik hoor hem vertellen dat hij zijn haren zo’n 300 keer per dag kamt en het aantal selfie’s komt neer op 15 a 20 per dag. Die informatie klinkt als een soort recept.
Na tien minuten hou ik het voor gezien, ik haak af. This is to much. Muziek aan, glaasje wijn en een tuinstoel lijkt een goeie remedie.
Soms komen in zo’n ontspanningsmodes de beste en mooiste invallen. Met klanken en noten op de achtergrond die meebewegen op de golven van inspiratie maak ik snel een paar aantekeningen die ik voor later kan gebruiken. Ik merk dat beeld en persoonlijke groei als woorden blijven hangen en terugkomen. Ze kloppen op de deur, laten zich horen, ze dienen zich aan. “Beeld en groei…”, een mooie titel en bruikbaar als rode draad voor een aantal nog te plannen bijeenkomsten. Het idee is nog vers en fris. Het verdient zorg en aandacht.
Als je iets loslaat dient iets anders zich aan dat heb ik al vaker bemerkt. De kunst is volgens mij om alle zintuigen hun werk te laten doen en de signalen op te pikken. Een open mind hebben en houden.
Deepak Chopra schreef ooit een mooi stukje over de geest: “De Geest kent geen ruimte, tijd en dimensies. Het vuur kan hem niet verbranden, het water kan hem niet doordrenken, de wind kan hem niet drogen, wapens kunnen hem niet doden; hij is eeuwig en onbegrensd en onveranderlijk, zonder begin en zonder einde; hij is nergens in het bijzonder en overal in het algemeen. Deze geest is de wezenlijke ik.”
Dus als ik loslaat kan mijn geest op een avontuurlijke reis.
Bon Voyage
Fijne dag vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten