zondag 8 februari 2015

Een winkelformule, investeren en een slowdag

Het was heerlijk om gisterenmiddag even door de stad te stiefelen. Een kwestie van fiets parkeren en erop los zwerven en slenteren. Dwalen en kooplustigen, verdwalen tussen op elkaar lijkende winkels. Ze hebben allemaal een gemeenschappelijk hoofdtaak en doel, zoveel mogelijk spullen aan de man of vrouw brengen.

De winkel van de Schoenenreus heeft Sale, wie niet zou je zeggen, maar het is er donker. De winkel is dicht, het personeel zit thuis, de keten is failliet. Een keten is ook maar net zo sterk als de zwakste schakel.
Ik passeer het mooie pand, inclusief lift, waar ooit de Slegte was gevestigd. Gevestigd vind ik een mooi woord. Gevestigd, solide en vast.
Winkelformule's lijken jammer genoeg tijdsgebonden te zijn. Iets is uit of in en klanten kunnen grillig zijn zoals deze winter die qua wind soms meer op de herfst wil lijken.

Als ik morgen een winkel zou willen starten dan is er snel een pand gevonden. Ik zou veel keus hebben en zou wel flink kunnen afdingen op de huur. Er staan nogal wat panden leeg in de binnenstad. Oude winkel herinneringen, ben vroeger héél lang detaillist geweest, borrelen op. Nee, hoor ik mezelf zeggen. Nu ben je qua beroep waar je moet zijn. Dank je. Ik geef maar even een respons want innerlijke stemmetjes moet je gewoonweg niet negeren.

Als ik daarna door de drukst bevolkte winkelstraat van Nijmegen loop zie ik daar aan het einde van de straat het winkel pand van V&D opdoemen. Op doemen is het juiste woord. Er lijkt een grauwe deken over de winkelformule te hangen die bij mij een gevoel van mededogen oproept. Hoe zal de stad er straks uitzien en de sfeer proefbaar zijn als er een slot op de deur komt die niet meer opengaat. Een slot waarvan de investeringsmaatschappij, die eigenaar van V&D is, de sleutel bij het grofvuil legt? Mijn gedachten dwalen van investeerders naar werknemers met een V&D hart. Investeerders hebben één belangrijk hoofddoel, het woord zegt het al. Het is het woord van het hoofd, niet die van het hart.
Ik wens alle hard werkenden in de formule een prettige stressloze zondag.

Een paar straten verderop passeer ik de Mood conceptstore. Ik moet er gewoon even naar binnen. Een hartverwarmende winkel. Ze verkopen er mooi ontworpen spullen. Echt anders dan gewoon en toch ook qua inrichting plain and simple. Ik hou van vormgeving, maar most of all is het voelbaar dat de drijvende krachten achter de winkelformule mijn hart aanspreken.

Ik passeer weer 'n op slot zittend winkelpand. House off shoes is er ook al niet meer. Zo kan zou ik wel een lijstje kunnen opstellen, maar gelukkig is er dan toch weer iets verderop licht te ontwaren. Een shop-in-shop formule. Bijna duizend vierkante artikelen van verschillende ondernemers. Duurzaamheid staat er hoog in het vaandel en een lunchroom, waar je raw food en veganistisch kunt eten.Binnen zie ik van alles moois en zo prachtig vormgegeven. Mijn hart grinnikt een beetje vanwege een Wonderbag Slowcooker. Daar schijn je dus mee met koken de nodige energie te besparen. Lijkt me een geniale vinding. Iets verderop pak ik een voorbeeld vast van een houten speelgoed die je eerst zelf in elkaar moet zetten. Eenmaal gebouwd komt ie in beweging door op het hout geplaatste zonnecellen. Een leuk cadeau en niet eens duur qua aanschaf.

Ik moet nog even langs de boekhandel, dat wil ik. Ik wil nog even de geur ruiken van inkt en papier. Het rek met kranten laat ik voor wat het is. De telegraaf zal wel weer opruiende berichten hebben en van de krantenjongen krijg ik straks een gratis NRC en beloofd is beloofd.
Het is er druk, dat doet mij hart goed. Er zijn veel kijkers en zoekers maar voor de kassa's staan rijen. Tafels met stapels boeken met nieuwe titels nodigen me uit. Een klein er tussen liggend boekje valt me op. Ik hoor mijn hart het woord uiteraard hardop verkondigen. Het boekje heeft zoete herinneringen en mooi geschreven boodschappen. Op de achterflap lees ik dat er van het verhaal in al z'n verschillende uitgaven al zo'n slordige 144 miljoen van zijn verkocht.

Een andere tafel die ik passeer trekt mijn aandacht. Er liggen verschillende boeken op, klein en groot. Het zijn kleurboeken voor volwassenen. Het schijnt hip te zijn om als volwassene te gaan kleur. Een hype is geboren. Een formule om weer wat rust te krijgen is ontstaan. Als ik eigenaar van de boekhandel was zou ik een project starten. Een project in samenwerking met de verkopers van Slow Cookers.

Keep calm and carry on, aldus de Britten.
Heb oog voor wat waardevol is, roept de Kleine Prins.

Fijne slowdag, zegt Mart

Geen opmerkingen:

Een reactie posten