De brug bestaat uit een herhaling van bogen, de kleinere boog op de voorgrond vraagt er bijna om om mee te mogen doen in het totaalbeeld. En ik? Ik geef de kleine boog een kans.
Stap voor stap en zo pas voor pas zettend was er weer van alles te ervaren langs het water. Het had die ochtend behoorlijk gesneeuwd en ik proefde de schoonheid. De intens blauwe lucht deed me denken aan verre oorden. De wereld is zo groot, de kosmos zo oneindig en dit zo dichtbij. Langzaam raakte ik weer eens in vervoering. Een volwassen man met een kloppend beeldhart.
Opeens hoorde ik een stem me vragen of ik haar nog kende? Voor mij zat een vrouw die ik, zij het met enige vertraging wel kon plaatsen. Weliswaar langzaam, maar wat is tijd, vielen herinneringen op hun plek. Het complete beeld met geluid was binnen no-time helder.
Na een hé hallo en hoe is het met jou's te hebben uitgewisseld kwamen we al snel tot de conclusie dat we elkaar ruim dertig jaar niet hadden gezien of gesproken. In dertig jaar kan er veel met een mens gebeuren.
Ze zat te wachten op haar date. Een man uit de buurt van Amsterdam die ze sinds een tijdje kende via chat en telefoon. Ze was een beetje zenuwachtig over of ie het wel kon vinden, op tijd zou zijn en of het echt zou klikken.
Haar man was drie en een half jaar geleden overleden. Plotseling. Ik heb lang genoeg gerouwd toch? Ze keek me vragend aan. Vragend om bevestiging van iets wat ze zelf wel wist. Ik vervolgde mijn pad maar niet na haar nog gezegd te hebben dat ze het woordje toch maar moest vergeten. Haar gezwaai zei me voldoende.
De wandeling vervolgen is de trappen opgaan richting markt, handel en bedrijvigheid. Zij brachten me weer naar het centrum en daar wachtte de boekhandel. Ik ben zo blij dat hun oude naam terug is? Niks selexyz of Polare, gewoon weer Dekker van de Vegt. Dat klinkt. Het klinkt duidelijk en heeft een boeken-echo.
Opruiming en tweede hands. Joepie! Mijn vingers gleden over kaften en omslagen. Mijn ogen streelden beelden. Mijn innerlijke tastte af. Mijn bedenkelijke vragen zouden me onherroepelijk en dwingend helpen mijn hartstocht en koopdrift in toom te houden.
Niets is toeval. Het is een open deur, ik weet het. Leven in liefde werd de eerste aankoop. Deepak Chopra over het terug naar de bron van innerlijke kracht en met antwoorden op vragen als "Ben ik de moeite waard om van te houden?" en "Kan ik wel van anderen houden?" Zijn antwoorden zijn een onverbloemd, ja (die van mij trouwens ook...).
Het twééde boek is ook een bijzondere en zeker ook geen toeval. Ik was er gewoon voor in de stemming.
Alain Montandon schreef een mooi boekje over De Kus met als ondertitel "Kleine geschiedenis van het leukste dat er is" De auteur zal me meenemen langs cultuur en kusgeschiedenis, zo wordt me beloofd. Hij zal me voeren langs erotische, beloofde, geroofde en gedroomde kussen. Een mooie belofte.
Stilletjes ben ik benieuwd naar mijn kennis aan het water. Ik hoop dat er een chemie was. Een aantrekkingskracht. En ik hoop dat ie goed kon zoenen. Ik gun het haar van harte.
Het werd weer eens tijd.
Fijne dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten