Dus stel ik dan maar: "dit lichaam van mij is mijn tijdelijke woon- en verblijfplaats." Hier moet ik het mee doen. Zo is het en met prima bouwstenen opgebouwd dankzij de liefde en een moment van passie en lust tussen mijn vader en mijn moeder. De kèus om in dit lijf te wonen heb ik al lang daarvóór gemaakt door de beslissing te nemen dit leven aan te gaan, lang voordat ik er uiteindelijk met liefde uit werd geperst en op de wereld kwam. Het wordt mij steeds duidelijker dat het zó moet zijn gegaan, al weet ik het natuurlijk niet helemaal zeker. Ik heb daarvoor geen bewijs.
Om bepaalde redenen mag ik, helaas, niet alles weten over geboorte, de dood en het waarom.
Schijnbaar kunnen wij mensen die goddelijke informatie niet aan of niet hanteren en zouden wij door al die info nog meer van slag raken, met alle mogelijke gevolgen.
Het schept wel rechten en plichten om hier te wonen. Ik mag met dit lichaam doen wat ik wil, maar daar ben ik uiteraard ook zelf verantwoordelijk voor. Ik en ik alleen.
Ik moet er ook goed voor zorgen, zodat het zolang mogelijk mee gaat. Tenslotte wil ik er zo lang mogelijk mee doen, want hier op aarde ben ik nog lang niet klaar, uitgewerkt en uitgeleerd en het is een veel te leuke en bijzondere uitdaging hier te zijn.
Dat betekent dus goed eten, drinken, wassen, poetsen, onderhouden, laten repareren als dat nodig is, in beweging houden, laten rusten op z'n tijd, stress vermijden, beetje sporten enz. Maar ook er vóóral heel lief voor zijn, het is tenslotte één van de kostbaarste dingen die ik bezit op deze aarde. Oh en lekker vrijen, dat is ook heel goed voor mijn lijf. Bij die gedachte begint mijn woonplaats al direct een signaal af te geven van verrukking. Alsof het me wil bedanken dat ik dat ook even onder de aandacht breng.
Om mijn lichaam en geest eens gunstig te stemmen en op elkaar af te stemmen heb ik besloten om te gaan wandelen. Nu ís er een definitie van wandelen: "Het reizen te voet in gematigd tempo, zich met stappen voortbewegen, waarbij de voeten om beurten worden verplaatst zodat er zich altijd één voet op de grond bevindt bij tweevoetige voortbeweging en twee of meerdere voeten bij viervoetige voortbeweging."
Kijk hier kan ik wat mee, nu weet ik hóe ik het moet doen.
Voor de rest, dat vind ik grappig en een uitdaging, laat ik alles los. Dus wel óngeveer een doel en richting, maar niet vaststaand. Ik kan naar Amsterdam gaan of Maastricht en daar wandelen of gewoon bij mij in de buurt. Hoeveel kilometer per wandeling weet ik niet en wil ik ook niet weten, het kan per keer 500 meter zijn of 60 kilometer. Het gaat om de wandeling zelf, getallen doen er niet toe en leiden maar af van waar het om gaat.
Ik neem ook geen plattegrond mee, want ik hou niet zo van die vastgelegde wandelpaden die je dan persé moet gaan volgen en waar je niet van moet afwijken. Liever pak ik onderweg mee wat op mijn pad komt, geen toevalligheden want die bestaan gewoonweg niet, maar gewoon dat wat de bedoeling is, komt op mijn pad. En je zult me trouwens ook niet met van die handige stokken op mijn tocht zien.
Wat uiteraard meegaat is mijn grote vriend en reisgenoot, de camera. Fotograferen en zo in beeld brengen van de plekjes waar ik kom en de dingen die ik zie en ervaar is waardevol. Verder gaan ook alle zintuigen open voor geestelijk voedsel, het grote genieten en ervaren. Vreemde, leuke of bijzondere ontmoetingen met anderen zullen er ook zijn op mijn pad, die zijn natuurlijk van harte welkom.
De paden op, de lanen in!
Ik hou je op de hoogte...
Fijne Zaterdag in jouw lichaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten